Ζίγκμουντ Φρόυντ

Ο θεμελιωτής της ψυχαναλυτικής σχολής στον τομέα της ψυχολογίας. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους πλέον βαθυστόχαστους αναλυτές του 20ου αιώνα που μελέτησε και προσδιόρισε έννοιες όπως το ασυνείδητο, η απώθηση και η παιδική σεξουαλικότητα.
Οι επιστημονικές θεωρίες του και οι τεχνικές θεραπείας που ανέπτυξε θεωρήθηκαν ιδιαίτερα καινοτόμες και αποτέλεσαν αντικείμενα έντονης αμφισβήτησης όταν παρουσιάστηκαν στη Βιέννη του 19ου αιώνα.

Η επίδραση του Φρόυντ δεν περιορίστηκε μόνο στην ψυχολογία και την ψυχιατρική, αλλά απλώθηκε σε πολλούς τομείς της επιστήμης (ανθρωπολογία, κοινωνιολογία, φιλοσοφία) και της τέχνης.

 

Ο άνθρωπος είναι το προϊόν των τραυμάτων της παιδικής του ηλικίας.
Το πραγματικό αρσενικό είναι μονογαμικό.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης, και οι περισσότεροι άνθρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης.
Η μεγαλύτερη ερώτηση που δεν έχει απαντηθεί ποτέ και που κι εγώ δεν έχω κατορθώσει να απαντήσω μετά από τριάντα χρόνια έρευνας, είναι: «τι θέλει μια γυναίκα;»
Κάποια μέρα κοιτάζοντας πίσω, τα χρόνια που αγωνίστηκες θα σου φαίνονται τα πιο ωραία.
Πίσω από κάθε ισχυρή γυναίκα, κρύβεται ένας τυραννικός πατέρας.
Ο διάβολος παραμένει πάντα η καλύτερη δικαιολογία για να απενοχοποιήσουμε τον Θεό.
Πού πάει μια σκέψη όταν έχει ξεχαστεί;(απάντηση: στο υποσυνείδητο)
Αν ένας άνθρωπος υπήρξε το αδιαμφισβήτητα αγαπημένο παιδί της μητέρας του, διατηρεί σε όλη του τη ζωή το αίσθημα θριάμβου, την πίστη στην επιτυχία, που συχνά οδηγεί πραγματικά στην επιτυχία.
Σε αποφάσεις δευτερευούσης σημασίας, είναι χρήσιμο να εξετάζουμε τα υπέρ και τα κατά. Σε κρίσιμα ζητήματα όμως, η απόφαση πρέπει να προέρχεται από την καρδιά.
Όπου και αν με πήγαν οι θεωρίες μου, βρήκα ότι ένας ποιητής ήδη είχε πάει εκεί.
Από λάθος σε λάθος, ανακαλύπτει κανείς ολόκληρη την αλήθεια.
Η ερμηνεία των ονείρων είναι η βασιλική οδός για την εξερεύνηση του υποσυνείδητου.
Οι δύο θεμέλιοι λίθοι της ευτυχίας: αγάπη και δουλειά.
Τι πρόοδος! Τον Μεσαίωνα θα με καίγανε στην πυρά. Τώρα, καίνε στην πυρά τα βιβλία μου.
Δεν μπορώ να σκεφτώ καμιά άλλη ανάγκη στην παιδική ηλικία τόσο δυνατή όσο η πατρική προστασία.
Η θρησκεία είναι νεύρωση.
Ο πρώτος άνθρωπος που εκτόξευσε μια προσβολή αντί για μια πέτρα ήταν ο θεμελιωτής του Πολιτισμού.
Η σκέψη είναι δράση σε πρόβα.
Οι δαίμονες δεν υπάρχουν, όπως και οι θεοί άλλωστε. Είναι απλά δημιουργήματα της ψυχικής δραστηριότητας του ατόμου.
Η γυναίκα θα πρέπει να μαλακώνει αλλά όχι να αποδυναμώνει τον άντρα.
Η Αμερική είναι ένα λάθος.
Οι υστερικοί υποφέρουν κυρίως από τις αναμνήσεις.
Η θρησκεία είναι μια ψευδαίσθηση και αντλεί τη δύναμή της από την ευκολία της να προσαρμόζεται στις ενστικτώδεις μελαγχολικές παρορμήσεις μας.
Το πρώτο προαπαιτούμενο του πολιτισμού είναι η Δικαιοσύνη.
Καμιά φορά, ένα πούρο δεν είναι παρά ένα πούρο. (δηλαδή, δεν χρειάζεται ψυχανάλυση)
Η ελευθερία του ατόμου δεν είναι αγαθό του πολιτισμού. Ήταν στο μέγιστο σημείο πριν από κάθε πολιτισμό.
Η συνείδηση μοιάζει με συντριβάνι που παιχνιδίζει στον ήλιο και ξαναβυθίζεται στη μεγάλη υπόγεια δεξαμενή του υποσυνείδητου από όπου πηγάζει.
Απέναντι σε κάποιον που πέθανε υιοθετούμε μια ιδιαίτερη στάση: Κάτι σαν θαυμασμό για κάποιον που τελείωσε μια πολύ δύσκολη δουλειά.
Τα παιδιά είναι εντελώς εγωκεντρικά. Αισθάνονται τις ανάγκες τους έντονα και αγωνίζονται ανηλεώς για να τις ικανοποιήσουν.
Ο ψυχαναλυτής θα πρέπει να είναι εντελώς ανέκφραστος προς τον ασθενή και —όπως ένας καθρέφτης— δεν θα πρέπει να δείχνει τίποτε άλλο πέρα απ’ αυτό που του δείχνουν.
Όσο καλοί δάσκαλοι γίνονται οι ομοφυλόφιλοι, άλλο τόσο κακοί και αυστηροί γίνονται αυτοί που έχουν απωθήσει την ομοφυλοφιλία τους.
Οι άνθρωποι είναι δυνατοί μόνο όσο εκφράζουν μια δυνατή ιδέα. Γίνονται αδύναμοι, όταν της αντιτίθενται.
Νεύρωση είναι η ανικανότητα για ανοχή της αντιξοότητας.
Η Τέχνη είναι μια διέξοδος στο γενετήσιο πρόβλημα.
Τα αστεία δεν είναι μόνο μια εκδήλωση σεξουαλικής νεύρωσης, αλλά ένα ψυχοπαθολογικό σύμπτωμα.
Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να παλεύει να εξαφανίσει τα σύνδρομά του, αλλά να συντονιστεί με αυτά, γιατί αυτά είναι που κατευθύνουν την επαφή του με τον κόσμο.
Μακροπρόθεσμα, τίποτε δεν μπορεί να αντισταθεί στη λογική και στην εμπειρία, γι’ αυτό η αντίθεση της θρησκείας και στις δύο είναι κατανοητή.
Το Εγώ δεν είναι κυρίαρχο στο ίδιο του το σπίτι.
Αλήθεια, πώς και κανένας από τους μεγάλους δεν ανακάλυψε ποτέ την ψυχανάλυση; Γιατί έπρεπε να περιμένει έναν εντελώς άθεο Εβραίο;
Το να είσαι εντελώς ειλικρινής με τον εαυτό σου είναι μια καλή πρακτική.
Η ανατομία είναι πεπρωμένο.
Πολλές φορές, τα πιο βαρυσήμαντα όνειρα είναι αυτά που φαίνονται τα πιο τρελά.
Μια θρησκεία, ακόμα κι όταν αυτοπροσδιορίζεται σαν θρησκεία της αγάπης, πρέπει να είναι σκληρή και εχθρική σε όσους δεν ανήκουν σ’ αυτήν.
Η ψυχική ανάπτυξη του ατόμου είναι μια σύντομη επανάληψη της πορείας ανάπτυξης του ανθρώπινου είδους.
Ένας άνθρωπος που αμφισβητεί την ίδια του την αγάπη, μπορεί, ή μάλλον πρέπει να αμφισβητεί κάθε κατώτερο πράγμα.
Είμαστε έτσι φτιαγμένοι, ώστε να λαμβάνουμε έντονη απόλαυση από την αντίθεση, και πολύ μικρή απόλαυση από την τρέχουσα κατάσταση των πραγμάτων.
Κανένας δεν πιστεύει στον δικό του θάνατο. Υποσυνείδητα, όλοι είναι πεπεισμένοι για την προσωπική τους αθανασία.
Είμαστε αυτό που είμαστε επειδή ήμασταν αυτό που ήμασταν.
Οι θρησκευτικές αντιλήψεις ξεπήδησαν από την ίδια ανάγκη που προέκυψαν όλα τα άλλα επιτεύγματα του πνεύματος: από την επιτακτική ανάγκη του ανθρώπου να υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι στη συντριπτική υπεροχή της φύσης.
Διαβάζουμε στον Ραμπελέ πώς ο διάβολος τράπηκε σε φυγή όταν η Γυναίκα του έδειξε το αιδοίο της.
Τα αισθήματα που δεν εκφράζονται δεν πεθαίνουν ποτέ. Θάβονται ζωντανά και θα τα ξαναβρούμε μπροστά μας σαν φαντάσματα.
Υποπτεύομαι ότι ο συνειδητός νους δεν είναι ολόκληρος ο νους. Στο βάθος, κάτω από το συνειδητό υπάρχει ένα υποσυνείδητο επίπεδο. Και ακόμα πιο πέρα από αυτό, υποπτεύομαι ότι υπάρχει ένα ασυνείδητο επίπεδο.
Η κύρια απαγόρευση και πυρήνας της νεύρωσης είναι η επαφή, και από εκεί και η ονομασία: φοβία της επαφής, délire de toucher. Η απαγόρευση δεν ισχύει μόνο για την άμεση επαφή του σώματος, αλλά περιλαμβάνει και ό,τι με τη μεταφορική έννοια σημαίνει το «έρχομαι σε επαφή με κάτι».